Wednesday, January 24, 2007

หิมะมา...แต่ความเหงายังอยู่

อีกห้านาทีก็จะเป็นวันใหม่ของวันพุธที่ยี่สิบสี่ มกราคม สองพันห้าร้อยห้าสิบ ฉันเดินออกไปนอกห้อง มองออกไปนอกหน้าต่างตรงทางเดินที่เชื่อมห้องฉันกับห้องครัว มองผ่านๆ นึกว่าฝนตก แต่จริงๆ แล้วเป็นหิมะ นี่ถือเป็นหิมะแรกที่ฉันได้เจอที่เมืองเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ ก่อนหน้านี้ได้เจอหิมะครั้งแรกในชีวิตที่ฝรั่งเศส ซึ่งเป็นการเยี่ยมเยือนประเทศฝรั่งเศสที่ฉันประทับใจมากๆ

หิมะแรกที่กำลังตกลงมาจากฟ้า ณ เมืองเบอร์มิงแฮม นอกหน้าต่างแฟลตซีหก ดูเปอร์ฮอลล์ มันช่างงดงามจริงๆ เวลาหิมะตกลงมากระทบกับแสงไฟสีเหลืองนวลนอกแฟลต ที่มองออกไปแล้วเจออีกแฟลต เจอลานจอดรถกว้างๆ มีรถจอดอยู่เกือบเต็มลาน มันช่างสวยจริง สีขาวของหิมะที่ตกลงบนพื้นหญ้า พื้นซีเมนต์ของลานจอดรถ และบนตัวรถที่จอดอยู่ มันช่างดูเย็นชาเหมือนใครบางคนเหลือเกิน แต่ฉันพบว่ายังมีความสวยงามแฝงอยู่ในความเย็นชานั้น ฉันใช้เวลายืนมองหิมะแรกนี้เกือบสิบนาที สายหิมะที่ค่อยๆ ตกลงมากระทบพื้นด้านล่าง มันสวยจนทำให้ฉันหยุดคิดเรื่องอื่นๆ ไปได้ แต่ใช่ว่ามันจะช่วยทำให้ฉันหยุดเหงาได้ มีคนบอกว่ายิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ แต่นี่ฉันหนีมาไกลขนาดนี้แล้ว มันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี ความเจ็บจากความเหงามันรุนแรงมากกว่าความเจ็บจากความใกล้ด้วยซ้ำไป หิมะแรกครั้งนี้มันทำให้ฉันรู้ว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งไกลยิ่งเหงา...

...หิมะมา...แต่ความเหงายังอยู่...

Saturday, January 20, 2007

Quote of The Day

“มนุษย์จะรับรู้สิ่งที่เป็นรูปธรรมได้มากกว่านามธรรม รูปธรรมคือสิ่งที่คนเรามองเห็นได้ด้วยตา อันเป็นประตูแรกในการรับรู้ พอรับรู้แล้วก็จะนำมาแปลความจากประสบการณ์เท่าที่มีอยู่ แล้วใช้ค่านิยมเดิมมาตัดสินคนอื่นซึ่งเป็นเรื่องธรรมชาติ โดยเฉพาะในยุคทุนนิยมที่เรายึดถือความมีและไม่มีเป็นหลัก”
โดย แพทย์หญิงอัมพร เบญจพลพิทักษ์
กรมสุขภาพจิต

Friday, January 12, 2007

จดหมายถึงเธอ

อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบสี่เดือนที่เราได้รู้จักกัน ตั้งแต่วันแรกที่ฉันพบเธอจนถึงวันนี้ ฉันมีความรู้สึกว่ายังรู้จักเธอได้ไม่มาก ยังไม่สามารถเข้าถึงเธอ แม้เธอจะเป็นคนเปิดเผย เต็มใจให้ฉันเรียนรู้ก็ตามที สำหรับฉันมันมีอะไรบางอย่างก็ไม่รู้ ที่ทำให้ฉันไม่สามารถเข้าถึงเธอได้ลึกซึ้ง อาจเป็นเพราะเราพูดคุยกันคนละภาษา เธอไม่เข้าใจภาษาของฉัน แต่ฉันพอจะเข้าใจภาษาของเธอบ้าง

จากวันแรกที่เราเจอกันฉันก็พยายามที่จะเรียนรู้ภาษาของเธอให้มากขึ้น เพื่อที่ฉันจะสามารถสื่อสารความรู้สึก ความคิด ต่างๆ ที่ฉันรู้สึก ที่ฉันคิด ให้เธอได้รับรู้ ให้เธอเข้าใจ แต่จนแล้วจนเล่า ใกล้ครบสี่เดือนที่เราได้รู้จักกันแล้ว ฉันก็ยังพูดคุยกับเธอไม่ค่อยเข้าใจ แต่ฉันก็ชอบเธอนะตรงที่เธอมีความพยายามที่จะเข้าใจฉัน เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด ฉันรู้สึกดีมากที่เธอเปิดใจ อ้าแขนยอมรับฉัน ให้ฉันได้มาอยู่ใกล้ชิดเธอเพื่อทำความรู้จักเธอให้มากขึ้น ฉันก็หวังว่าเราคงจะสามารถที่จะคบหากันได้นานขึ้น นานขึ้น เป็นห้าเดือน หกเดือน หนึ่งปี สองปี หรือนานกว่านั้น โดยที่ฉันคงไม่เบื่อเธอไปก่อน (ซึ่งฉันจะพยายามเต็มที่) ฉันหวังว่าระยะเวลาที่นานขึ้นที่เราได้เรียนรู้กัน (คงเป็นฉันมากกว่าที่ต้องเรียนรู้เธอ) จะทำให้ฉันเริ่มเข้าใจเธอมากขึ้น รู้สึกอบอุ่นมากขึ้น เพราะตั้งแต่รู้จักเธอและอยู่ใกล้ชิดเธอ ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นแบบนับครั้งได้ มันช่างน่าเศร้าจริงๆ จริงไหม ฉันหวังว่าความใกล้ชิดจะทำให้ฉันรักเธอมากขึ้น มากขึ้นทุกๆ วัน

ฉันขอบคุณที่เธอพยายามที่จะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพยายามพูด ที่ฉันพยายามสื่อให้เธอรู้ ให้เธอเข้าใจถึงความคิดของฉัน ฉันรู้ดีว่าเธอคงไม่มีวันเบื่อฉันเป็นแน่แท้ แต่ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่นัก ว่าตัวฉันเองจะมีความอดทนกับเธอมากเพียงใด อย่างน้อยฉันก็ตั้งความหวังไว้ว่า ฉันจะไม่จากเธอไปไหนจนกว่าฉันจะได้สิ่งที่ฉันต้องการ ซึ่งเธอก็คงรู้ดีว่าคืออะไร ฉันรู้ว่าเธอไม่สามารถให้ฉันได้ในเร็ววันนี้ แต่เธอหารู้ไม่ว่า ฉันเต็มใจที่จะอดทนรอให้สิ่งที่ใครๆ ก็บอกว่ามันเหนื่อยนักที่จะทำให้เธอยอมมอบสิ่งนี้ให้กับฉัน สิ่งที่ต้องแลกด้วยความอดทน ความตั้งใจ ความมุ่งมั่น และความสามารถ ถึงแม้ว่าฉันจะมีความสามารถอันน้อยนิด แต่ทว่าความมุ่งมั่นและความตั้งใจที่ฉันมี ฉันคิดว่าฉันจะสามารถทำให้เธอมอบสิ่งนี้ให้กับฉันได้ หากวันใดที่ฉันได้สิ่งนี้กลับไป ฉันจะไม่ลืมเธอแน่นอน และฉันสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง ฉันรักเธอนะ...ประเทศอังกฤษ...

ปล. ฉันส่งรูปถ่ายหน้าตรงไม่สวมหมวกไม่สวมแว่นดำ (ฉันถ่ายเอง) ของน้องหมีที่เธอให้ฉันเป็นของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ดูด้วย หวังว่าเธอคงชอบนะ เธอจำได้ไม๊ น้องหมีที่เธอยื่นให้ฉัน แต่ฉันต้องจ่ายตังค์เองน่ะ